Preloading images...
Preloading images...
Een klein herenhuis, ondanks dat het vol stond met camera's was er niet veel meer te zien binnen.
Er was geen parkeerplaats in een straal van misschien wel 2km, dus we wachtten tot een rustig moment en reden het terein van de boerderij op alsof we er thuis hoorden. We hebben vervolgens de auto achter het gebouw geparkeerd (te zien op de foto's). Het was een groot gebouw, met alle spullen en meubels nog aanwezig. Er hing een creepy sfeertje, alsof de vorige eigenaren er nog rondspookten. Toen we op de zolder van de schuur rondkeken, schrokken we ons kapot van een uil die oppeens naar buiten vloog!
Het gebouw zag er heel lelijk uit van buiten. Binnenkomen was niet moeilijk, maar het was grotendeels leeg. Het meest merkwaardige was een piano in het midden van de woonkamer. Uiteraard wilde Nathan er even op spelen, maar hij klonk zo vals dat we de piano maar hebben vermeden.
Het eerste wat we zagen was een groot open plein met 2 gebouwen en een soort vrachtcontainer. De kleine van de 2 gebouwen stond gevuld met rotzooi, en we konden er amper doorheen lopen. Het grote gebouw zijn we binnen gekomen via een raam op de eerste verdieping. Veel meubels stonden er nog, maar er was ook veel weg. Het was 3 verdiepingen hoog, exclusief de zolder, maar deze was slechts een meter hoog en daar was niets te zien.
Dit verlaten huis stond midden in een woonwijk. Het huis voelde ook erg huiselijk, het leek nog niet lang verlaten te zijn. Meubels en spullen waren ook hier nog intact. Foto's, schilderijen en andere persoonlijke voorwerpen stonden verspreid door het huis. Ook de schuur stond vol met spul en troep wat daar aan het lot is achtergelaten.
Na ruim een uur proberen binnen te komen op diverse manieren hebben we hier helaas moeten opgeven. Sneak-peaks door sleutelgaten zagen er vet uit, maar helaas zijn we niet binnen geweest.
